De dagelijkse gang van zaken...

'Over mijn tweede week op Rockland en alles wat ik daarnaast alweer beleefd heb.'

Inmiddels ben ik hier alweer bijna twee weken en zoals ik al verwacht had... De tijd vliegt voorbij. De dagelijkse wandelingen van en naar school zijn inmiddels weer gewoonte... En daar ben ik meer dan blij mee! Toen ik afgelopen maandag, na de safari, weer op school kwam werd me even heel duidelijk vertelt, door de docenten, dat ze me gemist hadden. Hoe fijn is dat?! En hoe dubbel ook, want over drie weken ga ik immers weer...

Maandag was een dagje met observaties, het afmaken van opgestarte lessen en het geleerde in de praktijk brengen. Samen met sir Yohana leerde ik grade 6 de regels van basketbal om vervolgens na de lunch, fanatiek een potje te spelen. Ongelooflijk hoeveel energie die mensen hier hebben... mijn 'slechte' conditie kan daar echt niet tegenop. Ook na school heb ik met de kinderen van het weeshuis flink gesport, in combinatie met lachen, gieren, brullen... Touwtje springen, voetbal en volleybal. Ik heb mijn workout voor deze week weer gehad! Helaas was het vandaag niet alleen lachen, gieren, brullen. Een gesprekje met Charles bracht me weer bij de harde realiteit van dit land. Gisteren ben ik met hem naar hun oude huis geweest, daar waar vroeger ook de school was. Voor de huidige huurders was dit geen probleem, we mochten zelfs binnen kijken. Achteraf bleek dat ze de eigenaar gebeld hadden en die had er wel problemen mee... Charles zou iets gezegt hebben in de zin van 'als dit deel van het huis niet opgeknapt wordt krijg je nooit huurders...' Ze heeft daarna de politie ingeschakeld, waar Charles zich vanmorgen moest melden. Die waren gelukkig wel begripvol en het bleef bij een waarschuwing.

Dinsdag was weer een dagje vol observaties en assisteren. Ik heb nu bijna alle leerkrachten zien lesgeven en zal de komende tijd mijn bevindingen op papier zetten. Na school zijn we (de andere vrijwilligers en ik...) met Joely, de zoon van Charles, naar Arusha gegaan. Met de dalla dalla, het plaatselijke vervoer. We wandelden wat rond, bezochten de Masai markt en dronken ergens een drankje. Later die avond terug thuis komen was weer meer dan fijn. Er stonden drie knuffelige kindjes op me te wachten, mijn dosis liefde geven en ontvangen voor vandaag was weer binnen.

Woensdag werd er op school weer fanatiek gewerkt aan de constructie van het schoolgebouw. Vele hoofden met emmers zand, stenen en cement liepen heen en weer. Wat een werk... Ik heb diep respect voor deze mannen en vrouwen. Ongelooflijk hoe die hun lichaam inzetten om dit fysiek zware werk ten uitvoer te brengen. Na dit proces te hebben aanschouwd ging ik meedraaien in baby class. Een lesje met cijfers en na de theepauze een heuse tandenpoestles op het veld. Een gouden momentje dat ik niet had willen missen. 's Middags was ik in grade 6 en na school hielp ik de kinderen van het weeshuis nog even met hun dagelijkse werkzaamheden. Toen ik met een groepje naar school liep om water te halen, trof ik daar Sir Yohana. Eén van de leerkrachten die er vorig jaar ook al was. Toen was ik niet zo onder de indruk van zijn manier van lesgeven, maar nu hij de verantwoording heeft over de oudere kinderen komt hij helemaal tot bloei. Ik sprak hem aan en gaf hem dit compliment terug... Toen ik vervolgens vroeg waarom hij op dit tijdstip nog op school was ontstond er een prachtig gesprek. Allerlei onderwerpen passeerden. Op persoonlijk vlak, onderwijsgerelateerd, verschillen, gedachten en gevoelens. Drie kwartier later was mijn Engels weer even flink verder ontwikkeld en keek ik tijdens mijn wandeling naar huis terug op dit gouden moment. Wat het voor mij nog specialere maakte is dat ik weet hoe verlegen hij is... Meer dan een goedemorgen komt er meestal niet uit.

Donderdag draaide ik een dag mee in pre-unit en gaf ik samen met Rita de lessen. Maureen, de hoofdleerkracht van pre-unit moest met haar baby naar het ziekenhuis. Niet persé ernstig, maar als ze hier ziek zijn gaan ze niet naar de dokter maar naar het ziekenhuis. 's morgens fanatiek in de klas en 's middags fijn gespeeld met de bal en touwtje gesprongen op het veld. Na school ben ik direct naar huis gelopen. Even tijd voor mezelf en spelen met de drie kindjes hier. Rond een uur of half 7 zijn we met de dalla dalla naar Arusha gegaan. Daar troffen we Paskazia, de oudste dochter van Charles, en genoten we van een heerlijke pizza. Best fijn even zo'n westerse maaltijd tussendoor. Al hoor je mij over het eten hier thuis ook niet klagen hoor! Het werd een latertje en na een ongerust telefoontje van Anna liepen we net iets sneller door Ngaramtoni, op naar huis.

Vrijdag liep ik alleen naar school, de rest was nog lang niet zover en zin om te wachten had ik absoluut niet. Op school keken ze verbaasd op dat ik alleen kwam, tsja de rest lag nog te slapen... Ik draaide mee in middle class. Ireen moest vandaag ook overzicht houden over grade 1. De hoofdteacher daarvan is al een week afwezig en degene die de boel nu draaide moet houden bakt er niks van. En dus hield ik de boel draaidende in middle class. Dat was genieten! Les tekenen, voorlezen, zingen en pictonary, huiswerk overschrijven en na de ochtendpauze tijd voor sport en spel. Estafette met water, in het lokaal, prachtig... Geen haar op ons hoofd die daar aan zal denken. Daarna buiten spelen met de bal en touwtjespringen. Toen Ireen tijdens de lunch vertelde dat ze ook nog huiswerk op moest geven in grade 2, die leerkracht was inmiddels ziek naar huis, besloot ik dat ik dat wel kon doen. Verbazingwekkend hoe goed er geluisterd werd en hoe fanatiek er meegedaan werd. Het werd een lange productieve ochtend. Na school nog even een tijdje voorgelezen in het weeshuis en toen met Maria naar huis gewandeld. Daar waren Paskazia en Lynn druk bezig met een plan. Paskazia wil graag iets van een restaurantje starten om extra inkomsten voor de familie te genereren. Nu gaat vrijwel alles naar de school en is er geen back up. Als verrassing voor haar ouders. Een prachtig plan en dus dacht ik fanatiek mee... wordt vervolgd!