Going somewhere, with someone at sometime...

'Over een afwisselende werkweek waarin we ook regelmatig 'somewhere' gingen met 'someone' at 'sometime'.

Alleereerst even een opmerking over mijn wellicht gebrekkige Nederlands. Na vier weken volop Engels denk ik in het Engels en ben ik geneigd Engels te spreken met iedereen. Dus mocht je wat Engelse termen tegenkomen, dan weet je hoe 't zit ;).

Maandagochtend liep ik met de nieuwe vrijwilliger naar school, daar dumpte ik haar bij één van de leerkrachten en zelf vertrok ik naar Middle class. De toetsweek was nog niet voorbij en dus hielp ik Maureen bij het afnemen van de toets. Rond een uur of 9 had ik een meeting met Charles, the headtecher en the second headtecher. We brainstormden samen over de invulling van volgende week. Op grade 4 en 6 na hebben de kinderen twee weekjes vakantie. De leerkrachten hebben echter geen vrij. We besloten dat het een mooi moment was om een aantal workshops voor hen te organiseren. Het eerste plan is dat ik elke dag van 8.00-10.00 een workshop over verschillende onderwerpen ga geven (klassenmanagement, lesstuctuur, coöperatieve werkvormen en Engels). Samen met the second headteacher zal ik ze de komende week voorbereiden. Na de meeting was het tijd voor porech en dus hielp ik in de keuken. Terug in de klas stortte ik me op de door mij zo geliefde administratieve taken. Examens nakijken, percentages invullen en registreren, allemaal zonder computer. Na de lunch deden we niks meer en om 3 uur mochten de kids al naar huis. Wij zouden vandaag ook een optijd naar huis, maar Vicky en Yohana vroegen of we meegingen. Waarnaartoe? Somewhere! Hakuna matata. We bleken ergens om de hoek naar een machine te gaan, een machine die van maïs, maïsmeel maakt. Leuk om te zien hoe dat er hier aan toegaat. Daarna even langs PaJoWa en toen terug naar de boardingschool, althans dat was het plan. Ik bleef echter hangen op school en had een aantal fijne gesprekken met de leerkrachten. 's avonds speelde ik nog een uurtje verschillende balspelen met de kinderen. Laat in de avond bracht privéchauffeur Joely ons thuis.

Dinsdag was het tijd voor de allerlaatste toetsen. En speelden we met de kinderen op het kleine sportveld. Na de lunch vervolgde ik de administratieve taken en oefende met de kinderen hoe ze op een catwalk kunnen lopen. Dit zorgde voor hilarische momenten. Opnieuw eindigde de schooldag een uur eerder en na schooltijd zocht ik de headteacher op. Het plan leek weer anders, misschien was elke dag toch te veel. En oh ja, maandag is het één of andere moslimdag en dus is er niemand op school. Oké, hakuna matata. De precieze invulling zouden we later wel bespreken. Aan het eind van de middag met één van de leerkrachten naar de markt geweest en toen appte Charles dat hij ons op zou pikken om ergens wat te gaan drinken. Waar gaan we heen dan? Somewhere. We belanden ergens in de bar van een Fransman en proosten op onze fijne tijd hier. Wat fijn dat de rust weer teruggekeerd is! Thuis stond het eten al klaar en speelde ik nog even fijn met de kids.

Woensdag begon nat. Het had afgelopen nacht flink geregend en nog altijd miezerde het. De weg naar school was hier en daar dus ook best glibberig. Vandaag een dagje baby class. Een dagje zonder lessen en met een lamme hand als gevolg. We deden namelijk niks anders dan holiday homework voor de kids schrijven. En de kinderen? Die moesten de hele dag stil op hun stoeltje zitten. En de leerkracht zichzelf maar afvragen hoe het kon dat ze steeds weer begonnen te praten ;-P Verantwoord? Nee. Normaal? Zeker weten. Rond een uur of half 1 was het tijd voor het afscheid van Maria, na 7 weken was dit voor iedereen best pittig. Het werd een mooi afscheid met een lach en vele tranen. En ik? Ik bleef de stabiele factor die vooral oog had voor de organisatorisch taken. Een ideale dekmantel. Terug in de klas maakten we het huiswerk af en liep ik optijd naar huis. Thuis hielp ik de meiden met het opvouwen en sorteren van hun kleding en waste ik samen met de huishoudster af. We voerden een bijzonder gesprek. Ze is 23 jaar en heeft al 3 kinderen, waarvan de oudste 9. Ze wonen bij haar moeder en de vader neemt totaal geen verantwoordelijkheid. Al het geld dat ze hier verdiend stuurt ze op naar haar moeder en haar kinderen. Wat weer een verhaal. De levensverhalen van de mensen hier zijn stuk voor stuk zo bijzonder. Het werd een dag van bijzondere gesprekken. Aan tafel voerde ik er nog eentje met Charles. Wade (zijn zoontje van 4) had 's middags aan hem gevraagd waarom hij geen mzungu (blanke) was? Het raakte me diep. De achterliggende gedachte bleek dat hij graag eens met het vliegtuig wilde. Ontroerend wat het antwoord van Charles was. 'Je bent prachtig zoals je bent en in de vliegtuig kom je vanzelf een keer...' Het beste antwoord wat je kunt geven. Na nog een speel en knuffeluurtje met de kids was het tijd om te gaan slapen. Met een enorme trek in een softijsje met discodip! Bedankt hé San en Anita :(.

Donderdag was nanenana en dus een vrije dag. Net zoals vorig jaar brachten we een bezoekje aan de markt, althans dat was het plan. We kwamen er ook wel hoor, zo'n twee uur later dan gepland. Het was vandaag pole pole ten top. Thuis een extra uurtje wachten is normaal, maar daarna ook nog een uurtje op school aangezien we de kids van de boardingschool meenamen. Met de grote schoolbus gingen we uiteindelijk op weg. Na de file, verdeelde we de kids in drie groepen en wurmden we ons tussen de mensenmassa door naar binnen. Wat een drukte. Binnen viel 't mee, we zagen vanalles. Koeien, paarden, kippen, geiten etc. Na een eerste ronde kregen de kids een ijsco en maakten we ons op voor een tweede ronden. Met oververmoeide kids stapten we weer in de schoolbus. Die hield er net na Arusha mee op. En dus was het wachten op de garage. Inmiddels was het al half 6 en hadden we nog altijd niet geluncht. Mijn maag deed het verrassend goed, maar de kids hadden echt trek. De kleine schoolbus kwam hen halen en wij vetrokken naar huis met de dalla dalla. Om 6 uur aten we onze lunch en om half 9 ons diner. Tussendoor bereide ik twee workshops voor, morgen staat een overleg gepland. Die 3e doe ik later wel. We zijn immers in Afrika.

Vrijdag was een korte laatste schooldag voor de vakantie van 2 weken. De kinderen deden niks, normaal bleek later. Enkel huiswerk overschrijven en mededelingen. Dat gebeurt op elke school de dag voor de vakantie. De leerkrachten konden ondertussen de rapporten invullen, mijn taakje vandaag in middle class. Niet allemaal, er was slechts een select groepje dat hem had ingeleverd. Goh, dat leuren gaat dus echt overal hetzelfde. Om 11 uur vertrokken de kids naar huis en dronken wij thee. Na de thee ging ik opzoek naar the second headteacher, we zouden immers overleggen... Maar die was natuurlijk vertrokken... Ach ja, hakuna matata. Ik start wel gewoon dinsdag en dan zien we wel hoe 't gaat. Genoeg improvisatie talent ;) Tijdens de wandeling naar huis trof ik twee oude bekenden, leerkrachten van vorig jaar. Of nou ja, ze zagen mij en pas toen ik mijn naam over straat hoorde herkende ik hen. We maakten even kort een praatje en ik liep door naar huis. Daar lunchten we en 's middags vertrokken we weer naar het weeshuis. Ik ontfermde me over de meiden. Drie van hen waren druk bezig met het schrijven en componeren van een lied. In het Swahili en al verstond ik er niks van ik voelde dat het een prachtig lied moest zijn. Na oefenen en opname vertaalden ze het voor me naar het Engels en bleek de tekst inderdaad net zo mooi als gevoeld. Natuurlijk wil ik het jullie niet onthouden dus bij deze:

Song
1. We thank you our God for your security. The place we are today. It has been six months from we started the journey. At our beautifull school called Rockland. 2x

2. Our father Mazulla and our mother Anna. So many compliments for this journey. It is not your own power but it is the issue of God to improve the education. 2x

3. The leadership in our school and all staffs are working with us pupils to raise the proffesion. God promised us that we will not be foolish but we will be the first. 2x

Terug thuis aten we de heerlijk chapati met spinazie en vertrok ik met Paskazia naar PaJoWa. Rond een uur of half 11 kwamen we terug en kletste ik nog even met Charles. Wat mijn plannen waren voor morgen. Uh, nog niks. Oké dan gaan we 'somewhere'... Ik ben benieuwd... Op naar een nieuw weekend vol avontuur!