Always look on the bright side...

'Over de andere kant van dit weerzien. Wennen aan alles, iedereen en de opstartproblemen die hiermee gepaart gaan.'

In mijn vorige blog schreef ik dat ik mijzelf al weer zo ontzettend thuis voel. En dat is ook zo. Thuis daar voel ik me meer dan thuis. De andere kant is dat ik op school weer even heel erg moet wennen. Terug in de modus, maar ook wennen aan de nieuwe vrijwilligers en alle veranderingen die er het afgelopen jaar hebben plaatsgevonden. Want tsjonge jonge wat is er veel veranderd.

Ik neem jullie mee, naar mijn eerste dag op school en zal daar tussenin proberen te schetsen wat er allemaal veranderd is. 

Het flinke wennen begon direct 's ochtends vroeg. Geen ochtendwandeling meer naar school met de kinderen uit het 'weeshuis'. Charles en Anna hebben besloten de kinderen (op de 2 familieleden na) niet langer in het gebouwtje in de tuin op te vangen. Het werd te klein en er was ook behoefte aan een eigen plek voor de kinderen dichterbij school. De kinderen verblijven nu met 'grandmama' en twee nanny's in een mooi huis naast de school. Op die manier kunnen ze de materialen van school gebruiken tijdens de huiswerksessies. Een mooie gedachte... maar daar ging mijn fijne ochtendwandeling met de kinderen. Charles bracht ons met de auto naar school... voor nu nog prima... Maar ik ben zeker van plan om binnenkort weer te gaan wandelen.

Op school kwam er een compleet nieuw beeld op me af, ik wist het... maar om het met eigen ogen te zien... Wauw! Wat is er veel veranderd en wat heeft het geld een goede bestemming gekregen. Inmiddels is de toegangspoort verplaatst wat zorgt voor meer ruimte. Daar was die nieuwe muur dus voor ;) Het land voor het nieuwe gebouw is aangekocht, de fundering afgegraven en bemetselt. Verstevigt met beton en houten platen. Nog even en dan kunnen de bergen met zand er weer in. Het streven is om de eerste laag af te hebben in december. Daarna pole pole, als het lukt verder uitbreiden met nog twee lagen. Aangezien de school op dit moment te weinig ruimte heeft om t/m grade 6 te huisvesten (ze hebben gewoon twee groepen erbij i.p.v. één :O)... Heeft Charles er een huis bij gehuurd, direct naast school. Daar zit grade 6 nu in. Natuurlijk zijn dit dure kosten. Zelf in bezit hebben is hier in Tanzania vele malen goedkoper..  maar de bouw gaat nu eenmaal niet sneller. Ook de kantoren hebben een flinke upgrade gehad, mooi om ook hier de serieuze kant van het onderwijs belicht te zien.

Na deze fijne rondleiding van Charles zijn we bij alle klassen rondgegaan. Bekende koppies en hoe fijn, veel kinderen wisten nog wie ik was. De huidige grade 4 kon zelfs de spelletjes opnoemen die ik ze geleerd had. Wat voor mij toch wel enigzins als een verrassing kwam was dat er nog maar zo weinig bekende leerkrachten waren, om precies te zijn twee. Dat had ik niet verwacht... De achterliggende gedachte die Charles hierbij heeft uitgelegd is mooi, maar zorgde voor mij wel voor de nodige opstartproblemen.

Tot zover de mooie kant van het verhaal. Helaas vertelde Charles mij ook een en ander over een schokkende gebeurtenis. Nu ik daar verder over nadenk lopen de rillingen me over de rug. De afgelopen tijd heeft één van de personeelsleden vooral zijn eigen hachje proberen te reden ten kostte van de school en familie Mazulla. En dan zeg ik het netjes... Het is voor mij onbegrijpelijk dat dit deze familie overkomt. Juist omdat ze zoveel voor de anderen in de community betekenen. En zelfs nu blijven ze kijken naar de bright sight of life... Hij is ontslagen, maar 'straffen' komt niet in het woordenboek van Charles en zijn familie voor...

Na deze indrukwekkende start ben ik begonnen in grade 4. Terug naar de klas waar ik vorig jaar zo graag was. En natuurlijk direct voor de leeuwen tijdens het geven van de les Engels. Dit was weer als vanouds, het spelletje duimpje drukken daarna sloeg ook erg aan.

's Middags was het tijd voor een fijn gesprek met Charles, de 2e hoofdmeester en een academisch geschoolde leerkracht. We hebben een plan en idee uitgezet voor de komende weken. Deze eerste week zal ik vooral gaan observeren en af en toe een voorbeeldles geven. Daarna zal ik opnieuw het gesprek aangaan en een workshop voorbereiden voor de leerkrachten. Een workshop over manieren van lesgeven en een beetje Engels. Dat lijkt mij een prachtige kans. Waar ik ook ontzettend veel zin in heb, al is het stiekem ook wel een spannende uitdaging.

Toen we eindelijk, de mensen hier blijven lang van stof, uitgepraat waren sloten de andere vrijwilligers aan. Charles vertelde zijn levensverhaal, al was dit voor mij allang niet meer nieuw het blijft een indrukwekkend verhaal. Zeker met alle extra informatie die nog ergens in mijn achterhoofd zit 'opgesloten'.

Na school weer een nieuwe variant, geen wandeling naar huis maar mee met de kinderen naar hun nieuwe huis. Samen even relaxen en toen om 6 uur weer richting school om ze te helpen met hun huiswerk. Daarna krijgen ze zelfs nog een extra les. Het was aan mij om de middle class te leren cijferen. Ik kon zelf al amper de concentratie opbrengen, laat staan deze vijf kinderen. Een vernieuwing die wat mij betreft niet persé goed is. Zelf vond ik de dag op deze manier ook erg lang... Leuk voor 1 of 2 dagen in de week, mooi gesprekspunt voor morgen ;)

Al met al was mijn eerste dag op school er eentje met vele indrukken, gevoelens en gedachten. Vandaag voelde het alweer veel meer als vanouds... De knop GENIETEN gaat aan!

Mijn taak als observator bevalt me goed. Ik heb oprecht genoten in baby class en middle class. Natuurlijk mocht ik zelf mijn kunsten ook even laten zien en mijn prachtige zangstem laten horen. In grade 3 ligt nog wel wat werk. Een mooie uitdaging. Rond half 3 zou Charles ons oppikken om naar Arusha te gaan. Natuurlijk was hij er om half 4 nog niet. Ik besloot dat we best naar huis konden lopen. De anderen vertrouwden me volledig, ikzelf iets minder. Maar genoeg om op weg te gaan. En wonder boven wonder is mijn richtingsgevoel hier fantastisch. Ik liep rechtstreeks de juiste weg terug naar huis. Kun je nagaan hoeveel ik daar vorig jaar van genoten heb. Ik zeg morgen weer!

Het wennen is voorbij! Ik ben er weer! De geniet knop is aan, mijn hart is vol liefde... Ready to share❣