Schuldgevoel...

Hoe kan het dat jouw beeldvorming,
zo anders is als die van mij.
Jij brengt het onder woorden,
een schuldgevoel zoals jij zei.

Waar ik juist spreek in waardering,
voor wie je bent, voor hoe je leeft.
Vind jij dat je niet genoeg doet,
terwijl je in overvloed geeft.

Je deelt je liefde en je thuis,
met onbekenden en ook met mij.
Je staat voor iedereen paraat,
een voorbeeld voor de maatschappij.

Je zegt dat ik zoveel meer gaf,
dan jij ooit kunt gaan geven.
Ik snap het niet, hoe kan dit toch,
je raakt me, laat mijn hart beven.

Ik volg mij hart, doe wat het zegt,
ben hier wie ik het liefste ben.
Een mens met een hart vol liefde,
het is onderdeel van mijn gen.

Ik was gewoon mijn mooiste zelf,
dus zoveel gaf ik echt niet hoor.
Ik deed gewoon wat ik graag doe,
zette mezelf op 't juiste spoor.

Dus alsjeblieft geen schuldgevoel,
je doet genoeg, wees maar niet bang.
En echt je geeft me zoveel meer,
dan dat ik van je verlang.