Een turbulente vlucht...

'Over een letterlijk en figuurlijk turbulente vlucht, althans de eerste. De tweede moet nog volgen.'

Gistermiddag was het dan eindelijk zover, opnieuw op weg naar Schiphol. Het lijkt nog maar zo kort geleden, maar voelt tegelijk alweer zo verweg. Genietend van mijn ontbijtsmoothie, ik kan nog heel eventjes mijn westerse gewoontes vast houden, typ ik hier op de luchthaven van Nairobi mijn eerste echte blog. Ik heb het wel even aan tijd, aangezien ik toch nog zo'n 6 uur moet wachten :O...

Ik startte mijn blog al met de opmerking dat deze vlucht letterlijk en figuurlijk turbulent was. Waar het op Schiphol, na de bagage drop-off, allemaal zo rustig verliep kwam daar aan de gate verandering in. Ik heb al veel meegemaakt de afgelopen jaren, maar dit was weer een compleet nieuwe ervaring. Ik mocht in eerste instantie het vliegtuig niet in. En dat terwijl ik gewoon een stoelnummer had. Ik moest me melden bij een speciale balie. Wat bleek, het systeem gaf aan dat ik drie koffers had ingecheckt, huh?! Twee is eigenlijk al veelste veel. En oh ja, aangezien de vlucht flink overboekt was en ik alleen reisde werd me vriendelijk doch dringend verzocht om mijn plek af te staan. Er stond een vergoeding tegenover... Toedeloe ik stap nu in dit vliegtuig, geen haar op mijn hoofd die eraan denkt een nacht door te brengen op Schiphol. Wie garandeerd me dat morgen de vlucht niet opnieuw overboekt is.

Zo gezegt, zo gedaan... Na enige opstart problemen had ik eindelijk mijn stoel bemachtigt. Als ik het al niet voor ogen had, hielp de luchtvaartmaatschappij mij wel om weer in de Hakuna Matata modus te komen. Tijdens de vlucht naar Nairobi, met gigantisch veel turbulentie, zat ik naast een Nederlands meisje. We raakten aan de praat. Zij was ook op weg naar Tanzania en bleek ook vrijwilligerswerk te gaan doen. Wel bij een compleet ander soort project, maar gespreksstof genoeg. Op de luchthaven van Nairobi brengen we, deels samen, onze tijd wachtend door.

Voor nu weinig, extra, interessante informatie... Eens kijken of de wifi werkt en ik hem kan posten. En dan maar hopen dat de wachttijd net zo snel voorbij gaat als het afgelopen jaar. Met klamme handjes en een kloppend hart kijk ik uit naar het weerzien met team Mazulla :)